Sen şerefli, mükemmel,
En akıllı varlıktın.
Nasıl oldu da bilmem
İnsan olmaktan çıktın.
Hırs bürüdü gözünü,
Unutup basireti,
Gözler ufka dalar delecek gibi,
Bir düşünce sarar,hayli derince.
Yar yolunu gözler gelecek gibi,
Kainat dar olur insan sevince.
Sıkıntı çoğalır,artar endişe,
Hayat garip bir hile,
Hayal ile beslenir.
En sinsi tuzak bile,
Göz alıcı süslenir.
Dönüşü yoktur geri,
Sadıkane yar aramak,
Benden koca ömür çaldı.
Yol dikenli, yalın ayak,
Yürünmedik yol mu kaldı?
Dost sanırsın, düşman çıkar,
İnsanlara baktım,düşünüp durdum,
Her biri ummana,açılmış gemi.
Tek bir soru için,beynimi yordum,
Hayat eğlence mi,yoksa çile mi?
sanma ki yüreğimde fırtınalar kopmuyor,
seni her anışımda ıslanmıyor gözlerim.
yağmur olur düşerim ipeksi saçlarına,
bir çiy tanesi gibi taşlaşan yüreğine.
dalga gibi gelir çarparım kıyılarına,
pencerene konan kanadı kırık kuş oluveririm.
En şerefli mahluktu, ne oldu insanlığa,
Tedavisi olmayan hastalığa tutulduk.
Aydınlık yol dururken gömüldük karanlığa,
ismin yüreğime derin yazılmış,
ne yapsam yine de silemiyorum.
bin bir ihanetle gönlüm ezilmiş,
bir türlü kendime gelemiyorum
bir gece gözümü tutmuyor uyku,
Anlayamadım bir şey, hala ben bu hayattan,
Mahrum kaldım nedense, mutluluk denen tattan,
Geçmez bir türlü gönül sevda denen inattan,
Doğarken kaybetmişim,kurtulamam ki mattan.
Diyar diyar dolaştım,bulamadım dost hala,
ZORLU İMTİHAN
Yaydılar tüm cihana, ölümcül bir virüsü,
Bunlara hayvan deme, gerçek şeytan sürüsü.
Çıkarılmıştı çoktan, belaya davetiye,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!