KALEMİN YAZAMADIĞI
Yaz kalem!
Düşlerini yaktılar gençliğimizin
Ne oldu diyemeden daha
Kaçıp gittiler
Bilmediğim bir menzilin son sürat deminde
Hatıralar yakalıyorum rüzgârdan
Savruk mevsimleri topluyorum
En sahici itiraflarla
Ben biliyorum diyor
Küskün sarmaşıklar kapladı
Yalan bahçesine döndü kalbim
Gidemedim kuşları bırakıp
Düşlere kapandı cismim
Kalemler sustu
1.
Yol senin
Üzerinde yaşamak yazıyorsa
Ve herşeye ragmen gülümsemek lazım diyorsan
Ve herşeye rağmen
Bütün algılar
Bütün tavırlar
Bütün deliller seni sevdiğimi gösteriyor
Gözaltımı uzatma
Haydi tutuklasın beni aşk
İfademde söyledim
Umudun gökleri
Karanlık bugün
Ellerimdeki sızının mirası
Kırık kalem
Düş saatinde takıldı ibre, uyanamadım
Karanlığa pusat acılar
Kimseciklerin gitmediği yollarda
Safkan sancılar toplayan
Kır düşlü çocuklar
Cümlenin orta yerinde
Ben
Kelimeleri mahsun adamım
Üşürüm gözlerinizde bilmezsiniz.
Yorgun düşlerim vardır
Mavilerden kalan
Ve sen, ey şair
Kalkanları kırık bir kalp ile
Nereye gideceksin
Hangi mevsime
Hangi ülkeye
Üşüyen yollardan geçtim
Issız bulvarlardan
Kalbimin kalabalığını
Sessizlikle örttüm bu akşam
Kaldırımda arıyorum gözlerini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!