/BEN/
Boğ tenimi kan damlalarımda;
Ölümümü kutsa.
Beni sen vur;
Ve kahraman yap bir anda.
/SEN/
Hangi barış ve hangi bedel,
Hep kendine dönük, hep kendinden.
İnsansı et ve kan kokusu,
Sindikçe köklendi çiçekler derinden.
Yine de kardeşçe sevmezsin,
Beceremezsin ki sevmeyi sen yürekten.
/O/
Mum, dua, tütsü.
Pırıl pırıl bir düştü.
Ölümden de acıydı,
Şu çukura gömülüşü.
/ BİZ-SİZ-ONLAR/
Kimin üstünlüğü var diğerinden?
Hangi doğum ve tanrı,
Kulağımıza fısıldadı bunu?
Anlamıyorum ki; neden bu paranoya,
Anlamıyorum ki; neden bu korku?
Halbuki ne çok şeyi değiştirir;
Ölmeden, terk etmeden,
Bulabilmek sevmenin olurunu.
Ve dönüp ateşi harlamak;
Silmek camdaki buğuyu.
Işıl Demirdelen
Işık DemirKayıt Tarihi : 2.2.2007 22:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
herkesin anlayabileceği kadar yakın ve tanıdık bir hikaye

ben sen o..
Ölmeden, terk etmeden,
Bulabilmek sevmenin olurunu.
sadece bu üç dize bile bir şiiri okunur kılmaya yeterlidir, saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (3)