Çığlıklar senin için
Zamanlamam yanlıştı
Kısacık bir kelime aradım
Cümlelere halim yoktu
Bir öfkenin son nefesini
Bir hırsın ilk nefretini
Uyandırdın gene bir kederi
Zavallı çığlık bağıran kısırlık
Yalnızlığın karamsar uyumu
En kötü huyunun hayata doyumu
Artık tiksindiğim bir şey kalmadı
Bazı satırları sattık ki ağladı
Arsız olduğundan kimse kıramadı
Herkesin günahı vardı örttü de gün doğumu
Sadakat demişken şiirde bulunmazdı
Aslında hırkasını giyseydim bunalmazdı
Mutlaka sorunca kara kara harfleri
Mutlaka daha beter duymak istemedikleri
Benim sinirimi bozdu kendisinin kaderini
Katlanamaz artık buna bulacakmış belki seni
Benim için hava hoş ve bu ayrılıklar sarhoş
Tarafsız kaldı aynı güne uzak bir goboş
Lakabı buydu sandı ki asılsız bir düş
Neden tiksindi de yok veya neden yanımda
Manası yok aslında bulunduğu arabada
Aslı yok yaşadıklarımın ve en büyük kötülük yazmak
Daha beteri kendisi duymaz diye uydurduğu sağırlıktan
Kalabalıklar arasında bir sevdiği var asırlık kan
Çaba harcadıkça leşini yiyen hayvanlardan
Hayır aslında gezecek dünyayı parçalanmış halde bulan
Takas usulü artık akıl
Mıknatısa sor da bir iki şiirimi bul
Cehennem değilse de yenemediği korku büyük
Zorladıkça beynimi en sağlam sayfalar boş
Duymuş gibi yap da herkesle dost ol bari
Sonra bir seni duymadım dersin toslarken ahali
Kasımpatı güllerini bütün gökyüzü bilir hani
Düşecek olursan toprağa biraz yavaş düş yani
Kayıt Tarihi : 5.7.2025 15:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!