Bağ bozumu akşamları,
Köşeler kapmaca...
Kendi ikliminde baygın bakan gözler,
Katranlı tebessümler.
Güneş üşüyerek batıyor,
Uzaklar can yakmıyor artık.
Türküler uçuruyorum
Gökyüzünün endamına.
Allı gelinler hopluyor,
Karınca kararınca.
Gece tepinse de,
Zincirlermiş ruhların perdesi.
Sabah ışığı bozar
Tüm leylek yuvalarını...
Umut varsa,
O seni bulur.
Kayıt Tarihi : 18.8.2025 18:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!