Bade Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Bir kadın gördüm,
Hüzün giymiş üzerine,
Gözlerine bulutları doldurmuş.
Yağmuru yağdırdı yağdıracak.
Elleri sıkılmış,avuç içleri terlemiş.
Belli ki yaralanmış,
Belkide en hassas yerinden.

Bir kadın gördüm,
Delice kahkaha atıyordu.
Gözünün kenarında bir damla yaş eksik olmazken,
O inkarın son noktasında
Kendini saklıyordu.
Unut diyordu belki içinde, herşeyi unut
Bir kahkahaya hapset,
Üfle, uçsun gitsin...

Bir kadın gördüm,
Elinde bir arp,
Çalıyordu yalnızlığın senfonisini...
İki dirhem bir çekirdek,
Kendi notalarıyla,
Hayat elverdiği ,
Yüreği yettiği kadar çalıyordu
Sonsuzluğa.

Bir kadın gördüm,
Bir bade daha diyordu kadın,
Badeler damlıyordu dudaklarından.
Vade istiyordu,
Bana az biraz vade döneceğim yaşama.
Bir silkelenmeliyim belki,
Bir tozunu almayım viran gönlümün.
Döneceğim eski günlerime,
Şerefine diyordu bütün
Eyvallahların.
Öper gibi içiyordu badeyi,
İçine dalarak bütün geçmişin,
Ertelenmişliklerin.

Mine Yılmaz Sevinç
27.Eylül.2022
10:50