Babo Şiiri - Abbas Paksoy

Babo

Bizleri de, niçin bıraktın.
Dünyayı, başımıza yıktın.
Yorgan yok, döşek yok, baktın.
Üzerimize, bir çul attın.

Gün doğuşundan, batışına,
Kalbimizin, her atışına,
Kötü komşunun, çatışına,
Babo, biz sana gel, diyoruz.

Biraz tarlamız yok ki, ekek.
Bir kök bağımız yok ki, bakak.
Hiç fidanımız yok ki, dikek.
Söyle babo, biz nere gidek.

Hiçbir işin yok mudur, senin.
Boynunda asılı, kefenin,
Çok mu kötü olacak, sonun.
Söyle babo bize, neredesin.

Anam da oturdu, ağlıyor.
Sesi, yürekleri dağlıyor.
Fukaralık, bizi bağlıyor.
Sen gel de, kurtar bizi, babo.

PAKSOY’umun, doğan umudu.
Bu dünyadan, elini yudu.
Kabirine, dua okudu.
Beni de, yanına al babo.