Babaya Minnet Şiiri - Arda Güzelaydın

Sen, omzunda dağlar taşıyan adam,
Ellerinde nasır, yüreğinde merhamet…
Ben ise, önüne düşen gölgenin bile
Büyüklüğüne erişemeyen bir oğul.

Sen çalıştın, ekmeği taştan çıkardın,
Ben ise çoğu zaman söze sığınıp yoruldum.
Senin alın terinle yeşeren sofrada,
Benim payıma hep utanç düştü,
Başaramadığım hayallerin ağırlığıyla.

Baba, senin gözlerinde güneş var,
Benim gözlerimde gölgeler.
Senin adımların yol açar dağlara,
Benim adımlarım yolda kaybolur.

Ama bil ki, her düşüşümde
Ayağa kalkma gücümü senin sesinden bulurum.
Ben kendimi başarısız sayarken bile,
Beni seveceğini bildiğim tek adamsın sen.

Bazen düşünüyorum:
Bu oğul sana layık mı?
Ve cevabı hep suskunluk oluyor.
Ama yine de minnetimle eğiliyorum önünde:
Senin varlığın,
Benim en büyük başarım.