Babamın yokluğunun 14. Günü

Bugün sensizliğin on dördüncü günü,
Zaman geçiyor, içimde durmuyor hüznü.
Sanki dün gittin, ama ömür kadar uzak,
Her nefeste adını fısıldıyor dudak.

Alışamıyor kalbim, eksik her yanım,
Sanki sol yanımda açılmış bir yaram.
Gözlerin, sesin, gülüşün dert ortağım,
Fotoğraflarda kaldı artık hatıram.

Bir sandalye boş soframızda, sessiz,
Çayın soğur sensiz, sohbetin eksik biziz.
Ev de bilir yokluğunu, duvarlar ağlar,
Rüzgarla gelir sesin, eski anılar.

Dua olur adın her gece dilimde,
Sana anlatırım her şeyi içimde.
Biliyorum bir yerden bakıyorsun bana,
Gururla, sevgiyle, sarılıyorsun rüyama.

Sensiz geçen günlerde ararım seni,
İçimde taşıyorum o koca sevgini.
Babam, bu hayat sensiz biraz eksik,
Ama kalbimde adın, sonsuza dek eşlik.