Babamın Yeleği Şiiri - Ehyet Dumlu

Kaldırdım başımı baktım duvara,
Gözüme ilişti babamın deri yeleği,
Aldım giydim sırtıma,
Kokusu duruyordu üstünde hala.

Tuttum önüme eğdim iki elimle başımı,
Ağladım tutamadım yüreğimin yaşını,
Gözümün önünden aktı geçti çocukluğum, gençliğim
Aklıma geldi sonra babamı dağ gibi görüp, ona hep güvendiğim.
Rüyalarımda bile babam vardı arkamda,
Kâbuslarıma karşı ben savaş açtığımda.
Babam bana göre bütün kahramanlardan daha güçlüydü,
Dağ gibiydi, çok da heybetli.
Onun bu dünyada her şeye gücü yeterdi,
Dünya karşıma çıksa o hepsini yenerdi

O bana kızdığında anneme sığınırdım,
Annem alırdı beni kucağında saklardı.
Korktuğumu görünce babam hafifçe gülümserdi,
Onun o sert bakışı bana hep güven verdi.

Gün geçti, yıllar geçti,
Ömrümüzün üstünden turnalar geçti.
Günler ayları kovaladı, aylar yılları,
Avuttu bizi hep feleğin yalanları.

Bir sabah korkuyla uyanmıştım,
Kötü bir haber geleceği hissine kapılmıştım,
Çok geçmeden telefonun sesi böldü sessizliğimi,
Abim titrek sesiyle,
Giydi diyordu babam ölümün gömleğini

Sırt üstü uzanmıştı odada kanepeye,
Elleri yanına düşmeden önce
Diz çöktüm tuttum buz kesmiş ellerini,
Kulağımı dayadım belki duyarım diye,
Kalbinden bir kımıltı bir ses gelir mi dedim,
Ayna tuttum ağzına son bir ümit bekledim,
Heyhat vermişti son nefesini.
Oracıkta yıkıldım, içli içli ağladım,
Ben kendi ellerimle çenesini bağladım.

Geldiler görevliler aldılar götürdüler,
Yok dedim yalvardım beni dinlemediler.
Yıkadılar zamanın çarkında küçülen bedenini,
Son bir kez bak dediler sardılar kefenini.

Yıllarca salalar yabancı geldi bana,
Ama bu kez babamdı salada ismi geçen,
Oğlunun sesi titriyordu,
Nuriye’den doğma Necati ölmüş derken.

Son kez görev bilip de kılmıştık namazını,
O, musalla taşında beklerken gölgelikte,
Biz onun bedenini toprağında sakladık,
Onun ruhu bizleri seyrederken göklerde

Babam öldüğünde anladım, her cana ölüm varmış,
Yaşama savaşında Azrail tek kahramanmış.

15.10.2021