Babamın Ardından Şiiri - Burhan Güler

"Babamın Ardından"

Babam,
kırların kokusunu cebinde saklayan
o ağır sessiz adam,
bir akşamüstü rüzgârına bıraktı adımlarını.

Ben o günden beri
bir yarım söz,
bir eksik nefes gibi dolaşıyorum sokakları;
her köşe başında yüzünün
solgun bir fotoğrafı asılı duruyor içimde.

Biliyorum,
ölüm bir dönüş değil ama
her ayrılık bir yangın izidir tende.
Sen gittin baba,
arkanda usulca kapanan kapılar bırakarak,
ben hâlâ senin öğrettiğin
suskunluğu taşıyorum omuzlarımda.

Yine de
her sabah
bir ışık süzülür perdemin aralığından
senin eski bir türküyü mırıldandığın gibi;
o ışıkla anlarım
dünyanın hâlâ yerinde durduğunu,
ve acının içinden geçenlerin
hiçbir zaman bütünüyle yalnız olmadığını.

Şimdi
adı sen olan bir rüzgâr esiyor içimde,
ne zaman bir çocuk gülse
senin bakışın doluyor gözlerime.

Ve ben,
hayatın bütün eksilmelerine rağmen
yürümeyi senden öğrendiğimi
bir kez daha hatırlıyorum.

Burhan GÜLER