Babamın Ardından Şiiri - Suat Hayta

Gökyüzü sustu, rüzgâr dinledi,
Adını andım, içim inledi.
Bir anı kaldı, solgun bir resim,
Sensiz her gün eksik, her şey yarım.

Gözlerin vardı, dağ gibi serin,
Sözlerin vardı, umut gibi derin.
Şimdi sessizliğin yankısı var,
Kalbimde dinmeyen bir ağrı kadar.

Bir çocuk gibi sana koşardım,
Yorulsam da dizlerinde dururdum.
Artık yok dizlerin, yok sesin,
Ama içimde hep senin nefesin.

Toprağa emanet ettik seni,
Göğe yükseldi baba denilen hüzün.
Dualarımda bir cümle oldun,
“Babam” dedim, içimden soldum.