Babamı Özlüyorum Şiiri - Taha Yaycı

Sessiz bir çaresizlik içimi saran
Kalbim yansa da, içim diyor “dayan”
Kimdir burdaki günlerimi sayan
Biliyorum ama söylemiyorum

Denizciyim dünyada
Her limana uğruyorum
Bir liman var ki bildiğim
Hiç uzaklaşamıyorum

Dağları yakıyor ateş nefesim
Korkumdan ağzımı açamıyorum
Biri var ki kalbimde
Onun için, ölümü öldürüyorum

Karanlıklara inat, yükseliyor güneş
Benim kalbim güneşlere eş
Beni tutan birşeyler var, biliyorum
Bir türlü yükselemiyorum

Yıllarca ayrı kaldım evimden
Hep edildim o güzel yerimden
Dönüp bakınca hayata yeniden
Acım var biliyorum, söyleyemiyorum.

Vakur bir sevgidir yaşanan
Dünyanın keşmekeşliğine inat
Beni uzaktayım sanan
Yanılıyor diyebiliyorum...

Yakındayım, sana senden yakın
Çağlıyor sevgiler akın akın
Unutmayın beni sakın
Yakında geliyorum...

Bulutsuz zirveler beni çağırıyor
Fırtınalı sessizlikler yaşıyorum
Tatlı bir hüzün kaplıyor içimi
Babamı özlüyorum....
Babamı özlüyorum....
Babamı özlüyorum....
Babamı özlüyorum....

(27.09.2002, Emirdağ)