Babam Ve Yaşam
Ecel kapıyı çaldığında
Meyve durmaz ağaçta babam.
Solar çiçek yeşil dalında
Arı bal yapmaz artık babam.
Değişir rengi eriklerin
Güz gelir düşer cevizlerin
Dut yaprağına değmez elin
Gücüm yetmez yemeye babam.
Uçmuştur yuvasından kuşlar
Hatıralar kalbi yaralar
Zaman içinde seni saklar
Ölüm yok oluş değil babam.
Duruşun bir dağ heybetiydi
Bakışın derdinde gizliydi
Gidişin bir yol özlemiydi
Ağacın gölge vermez babam.
Göz görmez gönül razı değil
Gurbet ölümdür, sıla değil
Ağlarım sana elde değil
Yürekte sızı olur babam.
Akıl gider divane baştan
Ruh çekilir bu son duraktan
Mezar bir topraktır yataktan
Yerin altı rahat mı babam?
Rabbim takdir etti gitmeni
Duramaz insan bundan geri
Bir hayat başladı ebedi
Suyun yakar sinemi babam.
Kayıt Tarihi : 28.9.2018 17:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kurumuş dalları budamak için dut ağacına çıkan kayın babamın ağaçtan düşmesiyle vefat etmesi ve duyguların dile gelişi... Eşimin de hislerine ithafen... 2018-Haziran 11
TÜM YORUMLAR (2)