Kırk iki yaşındayım, ilk defa babam elimi tutarak gezdik.
Kaydırakta kayan çocuklar gibi gönlüm şendi. Biraz da utangaç.
Hiçbir çocuk kalmasın benim gibi şen olsun babasıyla.
Ağzında şeker, cebinde paran olmazsa dahi çocuğum; elini tutsun baban.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta