Babam Şiiri - Meksen Kılınç

mevsimler geçer, ömrüm benden geçer an be an.
çocukluğumun ellerinden tutar bir adam sanki babam.
zaman telaşlı, yollar kıvrımlı.
ben hep yorgun kaldım yollarda
uzadıkça yollar uykularım kaçar
uzaklaşır Zaman, koştukça yelkovan.
ben babamdan ihtiyar...
çocukluğum önümden geçer ağlamaklı.
elime bir tahta at tutuşturulmuş dinsin diye gözyaşlarım.
nafile babam gelir aklıma boğazımda hıçkırık.
söyleyemem, anlatamam dilimde boğazımda bütün azam...
sabah içtiğim sular ağzımda hala çalkanır durur.
yutkunamam dizilir kalır kursağımda lokmalar.
rüzgar ölüm fısıldıyor kulaklarıma çok ağır bir makam, gamlı hüzzam...
yokluğun bir ahtapot gibi sarıldı boynuma, babam.
cihan yansa arkamda durur dağlar gibi bir adam, babam...
27.06.2025
Meksen KıIınç