Baba Şiiri - Osman Ergün

Baba...
Ben seni çok beklerdim.
Yollarını çok gözlerdim.
Ortaokula gidiyordum ya,
İşte ta o zamanlarda,
Hani her güz mevsiminde,
Üzüm satmaya giderdin, Malatya’ya
Mersin’e giderdin ya arada...
İşte o zamanlar seni çok beklerdim baba
Belki bana bir saat alırsın
Ya da bir çift kundura
İlle de bir ceket almanı çok bekledim
Beni boyumdan büyük,
O eski ceketten kurtarmanı
Çok bekledim baba.
Hamd olsun sen her seferinde döndün
Ben getirdiğin torbaların,
Çantaların içini çok arardım.
Bir umut...
Belki bunların içinde ceket vardır sanırdım.
Sen geldin
Ama ceket hiç gelmedi baba...
İşte o zamanlar çok ağlardım
Beni sevmediğini düşünürdüm,
Sana çok kızardım baba.
Ama şimdi anlıyorum.
Fakirdin...
Sekiz çocuk vardı alamazdın.
Bir namaz vaktinde, namaza hazırlanırken,
Bizi bırakıp gittin.
Şimdi de özlüyorum
Seni çok özlüyorum baba.
Sakin sakin yürüyüşünü,
Gülmeyecek sandığım yüzünle, gülüşünü özlüyorum.
Şimdi bir bahar günü
Senin bağ budamanı düşünüyorum.
Toprakla dostluğunu,
Namaz kılmanı özlüyorum baba.
Sabırla, inatla çalışmanı,
Bağa selam vermeni,
Tarlaya veda etmeni özlüyorum baba.
Türkü söylemeni özlüyorum.
Bana oğlum demeni,
Akşamları kahveden eve gelmeni,
Sabah ezanında kalkıp, gezinmeni,
Ben seni özlüyorum baba seni.
Baba hani çocuktum,
Bir düğün alayının önüne durmuştum.
Bahşiş alamayınca küfür etmiştim.
Onlarca adam üstüme gelmiş, çok korkmuştum.
İşte o zaman baba...
Beni arkana saklayışını,
Önlerine dağ gibi duruşunu,
Baba gibi baba oluşunu özledim baba./2004
Y.Tar:15.04.2005