Bir Sen Çiz’dim içimde…
En çok Siyah yakıştı Suratındaki çizgilere…
Sertti yüz hatların,
Yüreğimdeki sana tezatla…
En büyük eylemi de suratım yaptı,
Onu her gördüğünde asmak ise,
Senin vazgeçilmez eylemin oldu.
Gözümün içine bakarak, inatla…
Hani sözde suçlular asılır ya,
Öyle asıldım yüreğine,
Boynuma asılan ip olduğunu bilemeden..
Tüm gücümle, direnişle…
Ben böldüm Ruhumu,
Pay ettim,
Baş kaldıran Aşk’lara..
Can’la, Baş’la…
Şimdi tam ortasından bölüyorum bu şiiri,
Ayrı yörüngelere,
Bir tarafta Sen, Bir tarafta Aşk,
Bir tarafa, Bir çizikle..
Erkenden yola Düş’meliyim..
Nefesim; Yorgun bir hayvanınki gibi
Kesik kesik ve zayıf..
Esir bir Türkü’yle..
Hiçbir duvar tutsak edemedi Bizi,
Ne çok isterdim oysa,
Yüreğinde Esir olmayı
Kalbinin odalarında tutsak kalmayı..
Kabuğunu kırdığım tüm yollar,
Sana anlam oldu…
Uzağız şimdi,
Güneş kadar, Yıldızlar kadar..
Bu şiir bölünmüş,
Sen ve Ben ayrı tarafta…
Bu şiir ölünmüş,
Sen ve Ben Ayn’ı tarafta…
(YirmiAltı/Temmuz/İkiBinOnBir*11:00)
Nevin AkbulutKayıt Tarihi : 26.7.2011 11:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aslında Biz Değil,, Sen Bölündün... İçimde yarattığım Sen, Ve Sadece Sen...
TÜM YORUMLAR (1)