Aziz Şehitlerimize Şiiri - Emin Zeybek

AZİZ ŞEHİTLERİMİZE

“Çanakkale bir devrin en son mihenk taşıdır,
Çanakkale İslam’ın son kutlu savaşıdır.”

Yıl bin dokuz yüz on beş, gün martın on sekizi
Direnirken Türklerin, son geçilmez kalesi.
Mermiler yağmur gibi, çarpışıyor havada
Kenetlenmişti herkes, bu mukaddes davada.

Koşuyor ölümüne, bu vatanın askeri
Dudaklarda şahadet, elinde risalesi.
Öyle bir savaş ki bu; yokluk varlığa karşı
Mazlum olan milletin dünyaya haykırışı.

Ne Mübarek yürektir, bu ne kutlu bir doğum
Sararken zalim pençe, boğazı boğum boğum.
Muzaffer Mehmetçikler, kalpten silmiş korkuyu
Gözlerine mil çekmiş, haram etmiş uykuyu.

Gece karanlığında, hepsi parlayan yıldız
Hepsi Gelibolu’da, dalgalanan ayyıldız.
Gürlüyordu Mehmetçik, dağdan denize karşı
Çınlattı haykırışı, yeri, göğü ve arşı.

Ya bu düşman gidecek, zafer bizim olacak
Ya da vatan toprağı, kâfirlerle dolacak.
Seçenekler bunlardı, seçme şansı hiç yoktu
Mehmetçiğin elinde, parmakları bir oktu.

Beyaz Hilal yıldıza, al kanları verdiler
Düşman askerlerini, vurup yere serdiler.
Korkup kaçar mı sandın? Onlar kutlu bir nefer
Beklerken Anaları, Oğullarından zafer.

İslam’ın son kalesi, Ya Rabbim yardım eyle
Peygamber ocağında, dava bitmesin böyle.
Kâfirin nefesiyle sönmesin ocağımız
Dalgalansın gururla, vatanda bayrağımız.

Rahat uyu Mehmedim, mekânın Cennet olsun
Sonraki nesillere bu zafer kuvvet olsun.
Sizlerin emaneti, her karışı vatanın
Dünyada emsali yok, yazdığınız destanın.

Ey Türk genci gurur duy, atanın zaferiyle
Geleceği aydınlat, bu zaferin feriyle.
Şehitlerin kanıyla, toprağa güller ektik
Bir nesil yetişiyor, hepsi birer Mehmetçik.

EMİN ZEYBEK
18 Mart 2007
BURSA