Dipdiri düşünceler soluğunu topluyor,
Geçmişin en usta elinde tavlanarak.
Zaman,alemi hala peşinde sürüklüyor
Bu hudutsuz ormanda kendince avlanarak.
Durgun olmakta niye heryanın bir tomurcuk,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta