-bu gün-
ansızın rüyalarıma ince bir kar yağmış
bir tül gibi kaplamış hüzünlerimin üstünü
tövbesiz akşamın misafiri gibiyim sanki
puslu bir günün ardından
vakitsiz hüznün apansız çöküşüne ağlıyorum
her sabah ayrı bir duygu
her dilde ayrı bir melodi
yankılanır yalnızlığımın sonsuzluğunda
lanet bir çember var şimdi
her gün bedenimi biraz daha sıkan
cam kırığında kanattıkça kanatan
zamana yenik bir çocuk var şimdi içimde
bütün ağlamalarıma ses olan
beni bir sen anlarsın
bir sen
o zaman durma,
ya devir ömrümün sehpasını
ya da azad et beni...
20 Şubat 2018
Ahmet BaygümüşKayıt Tarihi : 20.2.2018 19:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!