Ey Çanakkale
Kara bulutlar sarmıştı her yanı
Kimseler unutamamıştı o anı
Yağıyordu mermiler bardaktan boşalırcasına
Mustafa Kemal’i askerleri savaşıyordu hayatları yokmuşcasına
FELEK
Yalnızlığı yudumluyordu bu aşklar
O anda gözlerinde aşkın bedeli
Kalbinde ise aşkın kavurucu ateşi
Kül kokuyordu sıfatlarımız
Yarim,bir vecan daha fısıldıyor ruhuma,
Şavkın vuruyor,acımadan pervazıma,
Sisli denizinden bir dalga daha çarpıyor,
Gece,bir şiirle hiddetleniyor sevdama.
Yarim,bir vecan daha fısıldıyor dimağıma,
Ah felek ihtirak ettin beni
Bitmeyen ahkamından felaha ermedim
Bu kısa yolunda kül ettin beni
Çehremden süzüldü binbir derdim
Bir sevdaya tutukladın beni
GECENİN KOYNU
Özleminle gözyaşları döktüm bulutlara
Ben yad ellerde sensiz iken,
Yokluğunda güneşim doğsun karanlığıma
Ne beklerim ki yarenimde aşk varken
Ömür kovalarken şairin yıllarını
Aksadan selamlar mahledeki ölüm
Sevdalısı yüzüne bakmayınca
Müphem bir ışıktan farksızdır ölüm
Suya ilişti bütün umutlar
Ardından bakar yârın kalemi büklüm büklüm
Ve eser heybeti için uğultusuyla rüzgarlar
Vazgeçmez seni dizelerde görmekten gönlüm
Ve yükselir aşkı için titrek sesli nidalar
Bir gece şafak söküyordun zihnimde
Ah, bu akan derelerde biter mi hasret silsilesi
Bir ben mi görürüm sende parlayan vecaheti
Senin şefkatli kollarından gayrı, tutuşmaz ki kalbim
Bilmem bu aşk neden sarar beni
Senin adını zikrettim sahildeki kumlara
GÖZÜMDEKİ YAŞIM
Yalnızlıktır gözümdeki yaşım
Yoktur hiç arkadaşım
Vakit akşamdır
Beni saran yalnızlıktır
Senin var ki sönmez gözlerin
Var ki bitmez sözlerin
Nereye gideceğim
Yoluna döktüğüm gözyaşı közleri ?
Kalbim atar gaddar sevdasıyla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!