Aysun Rabia Güler Şiirleri - Şair Aysun ...

Ruhu olan şehri unutamadim,
Varsa da daha şâşâlisı,
Ecdâdı barındıran,
Vefalı dostu unutamadım,
İstanbulu özledim,
gözlerim uzaklara mıhlı......

İman en güçlü kuvvet!
Kudüs'teki mânâya muhtaç tüm ümmet !
Bakışlarındaki korkutan sahvet,
Zalimin sonudur, sabret!
(Sahvet:sâfilik, temizlik, paklık. hâlislik.)

Eğri yol tutana,
Güneş kör,
Ay sönük gelecek,
Kötü iş edene ,
Yer gök ,Dar gelecek,

Şiir kalpli olmak!
Bir hayatın yükünü ,
İpekten ince sözlere çektirmek,
Kelimeleri dahi incitmekten korkarak ,
Gam ve kederini ,
Kalbinin parmak uçlarına yüklemek,

TEK başinasin ey insan,
bu sonsuzluk yolculuğunda! ! !
herkes etrafini sararken de
gülücüklere iltifatlara boğarken de
TEK başinasin!
Ya da bi sikinti aninda,

Güneşi yakalamaya çalışırken yorulup pes etmek mi?
Yoksa doludizgin yarışmak mi zamanla,
Gün gelir Ay çıkar bahtına ,
Gün gelir zifiri karanlıklar keser köşe başlarını,
Marifet, kalp kandilini yakmakta ,
Müstakîm yolda olmakta,

Defâlarca yıkılıp tekrar yapılan !
Akıp taşmaktan yılmayan, korkmayan!
Bir menzil var,
Sonsuzluğa varmadan,

Yokluğun çıldırtan yanlızlığında

İSTANBUL medeniyetlerin paylaşamadığı,
Uğruna çöllerin aşıldığı ,
Canların seve seve feda edildiği,
Müjdeli, gözde
Çağ açtıran,
İslam'ın ay yıldızlı sancağı İSTANBUL!!!

Güneşi yıkayan sularda durulduk,
Berrak denizlerde hazineler bulmuştuk,
Dağ havası dolardı yelkenimize,
Deli esen rüzgarlara tutulduk,
Hayat bu, inişler çıkışlar arası yolculuk,
Tayfundu,boraydı,

Yalnızlık çığırtkanları üşüştü benliğe yine
Kaydım kokuşan şehrin mabutlarından
İğrendim tiksindim fezalarından
Karmaşık düşüncelerin esiri ben
Kapıldım akıntıların kuduranlarına
Bir dal Bir el bekliyorum ümitsizce