İnsansa insan,
Sevginin kalbidir bu âlemde.
Kin, nefret ,çirkinlik ,yok olur ,
Onun özünde ,sözünde...
Sevmeli insan ,
Sevdikçe heryandan sürgünler vermeli Güller gibi çiçekler gibi
İstanbul'um ,noldu, niye titrer yüreğin,
Umutların tükendiği yerde misin,
Tövbeye muhtaçken tövbelerin,
Günahların esiri misin,
Yoksa sen de kederde misin...
İnsan , tarih yüklü toprak ,
Gözlerimiz ufukta O günü bekliyor
Ellerimiz duada o günü bekliyor
Kulaklarımız O sesi duymak istiyor
Ve çekmek istiyorum o havayı ciğerlerime Yıkamak istiyorum kalbimi kirlerden Gözyaşlarımla
Ben İslamı istiyorum
Kuran'ı yaşamak istiyorum
Kendime yasak koydum ...
Zamanın çarkına taş koyup ,
Kapanmış gözlerimin uykusunu,
Rahmet bulutlarıyla bölerek,
Aklın anladığını kalp ,
Kalbin hissettiğini akıl anlayamayacak...
Ve her daim "Kalp"kazanacak!
Aşk denizine dalanlar ,
Günahları yuyarlar ,
Şehitliği bayram sayan bir milletin Bayramlarını solduramayacaksınız!
Çocuklarını Cennet'e gönderdiğiniz bir millete karşı ,
Asla muzaffer olamayacaksınız!
Zannedeceksiniz ki yok ettik ,
Dizinin dibinde kurban olmaya geldim,
İsmail (as)seçilmiş kul,
İbrahim peygamberim !
Ben geldim!
Nefsimin esâretinden bittim tükendim,
Dizinin dibinde kurban olmaya geldim...
Tıpkı senin gibi kalabalikların içinde yalnızım İstanbul,
Bir martı olaydım ,
Sana varaydım,
Saatlerce ,
Yok ,
Sabahlara kadar sohbet edeydim seninle , Samimiyetsiz ,
Muhabbet yüklerini indirmek,
Kırılgan kanatlarına ,
Acısıyla bir ömrün içinden geçerken ,
Kirpiğini bile eğmemek ,
Ya kalbine saplanırsa...
26/01/2021




-
Mehmet Ali Güler
Tüm Yorumlarçok güzel şiirler tebrik ediyorum