Ayşen Deniz Sevinç Şiirleri - Şair Ayşen ...

Uluyan Kurtlar Kabilesi
Kaldır başını karanlıklardan
Gök Tengri yükseltsin adınızı
Bahar gelsin köklerinize
Yaz gelsin düşlerinize
Atanız daim olsun

Modası geçmiş solgun güllerden,
adını koyamadan yitip giden kadınlar biriktirdim.
çiğler çoğalırken yağmur öncesinde
fırtınanın gözündeki durağan kızları yakaladım
katıştırıp sıyrılmak için sevdadan
kaçamadım gözlerinde saklanan adamdam;

Tüde'ye

Kahve içiyorum, tadı aynı sen
Ağlıyorum her damla yaş sen oluyor
Aklıma sakin ol deyişin geliyor
Sinirlenince zınk diye sen durduruyorsun

ey karanlık dünyalarda varolan;
ey gecenin en kuytu odasında gizlenen
adam deyip koynumda beslediğim yılan
düşlerimden sıyrılıp duran karanlığa
soğuk sevda sokağında viraneye
döndürdüğün bedenimden değildir korkum

sözümü bilmeyen ülkelere gitsem,
düşümü görüpde dillendiremeyen
Allah'ın adını unutan yzlerden
sıyırıp beden denen mahşerimi
ilk doğanlardan daha günahsız
dikilsen kuzgundan üreyen saçlarımla

Bir kadın vardı,
gözlerinden akasyalar hiç eksik olmazdı;
tatlı, taze bir meltemi andıran gözleriyle
sıyrılırdı eteğinin altından yaşama.

Bir kadın vardı,

Sokağın orta yerinde ölü bulundu
İncik boncukcu Ayla
üç kuruşluk rüyalarının peşinden giderken
çöküp kalmıştı yüreğinde son arzusuyla
kıpkırmızı rujuyla karşısında belirince eski
sevgilisi Osman....

gün uyanmış benden önce, halbuki böyle değildi niyetim. zavallı.... zavallı
kırk tilki biliyorum düş yerine yaşattığım ve kırk günah sayabilirim aynadan bakınca gözlerime, durdum.

aslında biliyorum, tüm suçların yanıtını. nasıl kandırıldık böyle? mutlu sonlara hazırlandık peri masallarıyla büyüyen bir neslin çocuklarıydık ve inancımız sadece söylencelerde kaldı, yıkıldık, parçalandık.

ey gafil, uyan! silkele hayatın parçalanmışlığını. çarşafa kazınan kaçıncı kanlı kurban bu? hangimiz, hanginiz düşdü kadınlığa? ağlayın zor zamanların efendisidir şimd kanımızda yatan pusuya, daha açık, daha yalın düşler dilemeliyiz yaşamdan. kurtulmak için, kurtukmak için.

Ne masumlar biliyorum,
katledildikleri sevdalarda.
ne yalanlar biliyorum,
usulcana sarınanlardan.
ne öbek öbek büyüyen sevdalar biliyorum,
çoğalırlarken yalnızlar.

ne vakit kızıl bir gece mahalleyi aydınlatsa
anlardım ki mahalledeydi o vakit Melahat;
yarım kalan düşler mabedine bıraktığım
kaçıncı hayat ülen diyerek silkinirdim saçlarında
köşedeki yeri sindikçe hayat dediğimiz
köpeğimize;