Aysel Tarcan Şiirleri - Şair Aysel Tarcan

Baharım çevrildi, hazana kışa
Kalbe yas doldurdu, cellat geceler..!
Kör oldum ağlarken, bakmadı yaşa
Hançerle saldırdı, cellat geceler..!

Yürekte sevdayla, korda gezdirdi

Karaköy sahilinde, gece sular çekilir
Bir yiğidin kalbine aşk tohumları ekilir
mazide hatıralar tek kalemde sökülür
Aşkınla yandığımı bir kez olsun sordun mu..!

Süratle şaha kalkmış sevdanın dorukları

Haykırsan duyar mı doğduğun şehir
Sezilse darlığın yıkılma dostum..!
Sönse tüm yıldızlar çıldırsa nehir
Ezilse varlığın yıkılma dostum...!

Bin vaad vererek aşka başlarlar

Yine yokluğunun elbisesi üzerimde,
Yine yalnızlığın ayak sesleri peşimde.
Paramparça ettiğin sevda izimde,
Yine suskunum yalan güneşinde...

Gitti geldi yüreğim kavruk mevsimlerinde...

Ölüme firarda çıktın yoluma
Lütfumsun diyerek baktım haline
Gömmüşken sevdamı mazi seline
Nereye yolculuk? Meçhul aşığım..!

Bankta oturup dön diye bekledim

Hakkın helal eyle oğlun kızına
Sensiz cennet bile açılmaz babam..!
Yanıyor yüreğim bağrım sızına
Sensiz sırat olsa geçilmez babam..!

Yetmiş sekiz yılı harcadın bize

İstanbulun dili olsa konuşsa
Dillerde ansın yâr birgün ölünce..!
Yüreği limana sessiz yanaşsa
Ellerde yansın yâr birgün ölünce..!

Dalgalar gibiydi nazla döverdi

Temmuz Güneşim...!

Haykırdım sevdamı, aşk dağlarına
Kalbim cennetindir, Temmuz Güneşim..!
Melek olup uçtum, genç çağlarıma
Kalbim cennetindir, Temmuz Güneşim..!

Güllerle donanmış ölüm bulvarım
Solarım güzümde veda vaktidir..!
Kapatmış geçiti, yaşam kulvarım
Salarım sözümde veda vaktidir..!

Gücendim dünyaya, tükendi çarem

Hep o güzel sözler göğe savruldu
Dildeki öğütler sırdır değil mi?
Yüreğimde sevdam közde kavruldu
Haldeki ağıtlar ardır değil mi?

Bahtımda doğ diye almak istedim