Yine sabah oldu sevgilim
Yine ben erkenciyim
Sıkıntı dolu gecenin son perdesi
Güneşin ilk ışıklarıyla bak bitti
Hani bir vardı, sevda
Şiirleri yazardı sana
Sevenlerden sevilenlerden bahsederdi hep
Aşk kokardı sözleri, nağmeleri mısra mısra
Bilebildin mi sen beni
Derdin ya bu kadar iltifat niye
Yitirdik bu sevdayı karanlığın çığlığında
Vakitlerden çok erken, henüz gençlik çağımızda
Koptu gitti bizden o güzel günlerimiz
Ölen bizdik, ayrılıp giden hep hayallerimiz
Yine öyle bahar günü
Alevden kırmızı dudaklara gel
Vücuduma sardığın şefkat tütün
Gönlünde hatırla leylaklarla gel
Gönlün sevgine bağlı kalarak
Gönlümüzde gül açtı nasıl kuruttum dersin
Masal mı sandın aşkı artık unuttum dersin
Bekle dedin bekledim nasıl avuttum dersin
Gitme ellere sakın ömür geçiyor her an
O namlularla göz göze
O kahpelerle göğüs göğse
Vatanı, malı, sevgisi hele canı pahasına
Bir derya gibi şu kan gölüne
Kellesi, kolu, bacağı gitmiş
Sevgiye inanma
Seviyorum derse kanma
Bir gün çıkar karşına
İstemiyorum der sana
Bulur başkasını takar koluna
Bir yolcu vardı gurbete giden
Gözleri nemli boynunu büken
Bir seven var elleri harap
Günü yıl gibi hasretlik çeken
Yalnızım dostlar yalnızım
Suskun acı dolu diyarlardan
Yüreğimi kaplayan karanlıktan
Kaçıyorum dostlar, kaçıyorum
Hani vardı, iyilik mutluluk dolu insanlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!