Ayrılırken söylenecek ne çok şey var aslında ne kadar az.
Birbirini suçlamak saçma.
Kızmak, anlamsız iğnelemeler, sitem gereksiz..
Ayrılırken hüzün kaplar her yeri, gökyüzündeki yıldızlar söner.
Sanki heran yağmur yağabilir, gözyaşlarına karışmak için..
Sessizlik hakimdir, sözcükler nafile.
Susarsın suskunluğunun içinde daha da yitersin.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Kayboldum sen gittiginde
Kayboldum sen yokken
Kayboldum nefesimi sensiz alirken
Kayboldum ben sensiz dogarken
Kayboldum gülüsünü hatırlarken
Kayboldum sensiz uyurken
Kayboldum sensiz hayal kuracakken
Kayboldum sensiz yasarken
Kayboldum sensiz aciktigimda
Kayboldum sensiz senle gittigim yerlerde
Kayboldum seninle sensiz yasatken kayboldum..
Ne deger vermislerdi aslinda
Ayrilmasalar anlayacaklar herseyi
Nekadar cok deger verdiklerini birbirine
Canini malini herseyini feda edebileceklerken ayrilmamaliydi
bir çok ayrılık yaşamış biri olarak her satırını irdeleyerek okudum şiirinizi; son cümle sizi haklı çıkarıyor, tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta