Birer birer dökülürken yapraklar ağaçlardan,sessiz sessiz çığlıklar düğümlenirken boğazlara,insanlık, bir kez daha en acı yenilgisini tadar.
Baka kalır gözleri boşluklara.Çaresizlik damarlarına kadar akar.Suskunluk mevsiminde yokluklar yavaş yavaş büyürken,yüreklerde kızılca kıyametler kopar.
Kabuk bağlarken yaralar,zamana bırakarak yürekleri,kıyamet her daim devam eder,ateş düştüğü yeri yakar.
Ayrılık zamanı gelmişse buralardan,çok çabuk geçer zaman,simsiyah gökyüzüne aydınlık yıldızlar akar.
Bile bile gideceğini yaşamak,sevdiklerini geride bırakarak,acun'dan ayrılmak"ölüm Allah'ın emri"bizi ayrılıklar yıkar.
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta