Ayrılık Zormuş Efendi Şiiri - Güner Kaymak

Bir yangın var yüreğimde yanıyor
Ayrılık ölümden zormuş efendi
Deli gönül sevdiğini arıyor
Direnip dayanmak zormuş efendi

Farkında değilim bastığım yerin
Kalbimde yara var oldukça derin
Buralarda kalmam çeker giderim
Maziyle yaşamak zormuş efendi

Ateşim yükseldi başım dönüyor
Umut ışığım kararıp sönüyor
Bilirim gidenler geri dönmüyor
Bir başına kalmak zormuş efendi

Yediğim yemeğin yoktur lezzeti
Ayriliğin hiç olurmu hikmeti
Nankör inkar eder elbet nimmeti
Nanköre yar olmak zormuş efendi

Yarı yolda kalmak ar geldi bana
Zalim olan hiç gelirmi imana
Duygusal yüreğim dayanmaz buna
İhanet yarası zormuş efendi

Uykularım kaçtı sarardı rengim
Sıfırı tükettim kalmadı sevgim
Anladım dünyada bulunmaz dengim
Aşka boyun eğmek zormuş efendi

Nerdeyse duracak tekliyor kalbim
Ne idealim kaldı ne hayalim
Ozan Güner Kalmadı hiç mecalim
Aşk oduna yanmak zormuş efendi

Güner Kaymak / Amsterdam 12.03.2005