Ayrılık ve ötesi... Şiiri - Tuncay Aytaç

Oysa, tek geçiyordum seni.
Bir at asiliğinde,
rüzgâra astığım yelelerimle.
Diz kırığım oldu önünde,
el aman sancılarında.
Aşkın dizginleri
gönül hükmünden çıkmış,
Geniş zaman
rüzgârlarında kaybolmanın kutunda.

Geride izler kaldı,
Kuşlar su içiyor o izlerde.
Gözden göze sunulan iksirin
Baş döndürme modunda dönüyor dünya.

İllegâl bir çıplaklık,
Şafağı şafağına değen iki çift göz,
Nazlı sabaha gülümsemeyle
Uyanılan aşk yatağındaki hezimette,
Kutsala evrilen ten kokuları.

Eylül modunda, çapraz sorguda bile
Çözümsüz kalan aşk bilmecesi.
Aşk muhabbetinden yorgun dilbazlığın
Lâl olma vurgunu.
Bir yatak dolusu aşk bıraktın bana,
Nemini gözlerimden alırken her zerrede
Sen kokacak şimdi sabahlar.
Ama, artık yoksun,
Bu kahrolası vuslatı nehirlere bağlayan
Şehrin gölgelerinde.
Tuncay Aytaç