.
Geliyor o ayrılık günü…
Sen bilmesen de,
kimse fark etmese de,
yaklaşıyor usulca.
Ayak sesleri sessiz, ama ben duyuyorum.
Oysa ne büyük bir aşktı bu.
Kalplerin birbirine dokunduğu,
sözlerin değil, gözlerin konuştuğu bir sevgi.
Bazen bir bakışla dünyayı susmaya ikna ederdik.
Ve ben bir sokağa, bir kaldırma, bir balkona
bu kadar anlam yükleneceğini seninle öğrendim.
Şimdi, o gelen güne alışmaya çalışıyorum.
“Göreyim” demek bile geçmiyor içimden artık.
Yakınından bile geçmiyorum.
Adını duysam başka bir şehirden,
başka bir zamandan söz ediliyormuş gibi bakıyorum.
İçimde kopan şeyleri kimse bilmiyor.
Sen de bilmiyorsun.
Ama bilmesen de gidiyor içimden bir şeyler.
Sana dair ne varsa,
azalarak, eksilerek, sessizce gidiyor benden.
Ve ben hâlâ yazıyorum.
Çünkü gidemediğim tek yer sensin.
Ve yazamadığım tek şey,
seni unutmak.
Ekrem Öztürk 3
Kayıt Tarihi : 3.8.2025 07:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Azize’ye Mektuplar




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!