Şimdi sensizliğin acısını,sancısını
Yüreğimin en derininde biriktiriyorum
Çaresi olmayan bir hastalık gibi
Sensizliğin kuytusunda kayboluyorum! .
Pişmanlığı kabul etmesemde
Pişmanım sol yanım kan içinde
Gözlerimde biriken yaşları silmiyorum
Hiç haketmemiştim diyorum ağlamayı
Gözyaşlarımı rüzgara bırakıyorum
Kaybolup giden kendime
Bir kez daha acıyorum
Hayattan payıma düşenleri alıyorum
Her gün biraz daha tükeniyorum
Sahipsiz yüreğimi ateşe atıyorum
Umut yok artık direnmek niye
Bir ışık doğmuştu yarınlarına
Sönüp gitti bir anda zamansız.
Öğrendim bir kez daha
Bu hayat çok acımasız.
Rüzgara bırakılmış yaprak misali
Sürüklenip duruyorum umarsız! ...
Kayıt Tarihi : 2.6.2008 01:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Halil VURAL
TÜM YORUMLAR (3)