Ayrılık Şiiri - Sedat Şanver

Yaşadığım şehre ilk defa yağmur yağdı bugün
bir ateşin renginde toprağın ışıdığını gördüm
delişmen bir korku sızıyordu zamanın usul sesinden
sevgilinin saçlarını ikiye böldü rüzgâr, anladım
bir düşteydim, şehre durmadan yağmur yağıyordu.

Bir bulutun gölgesine çiçekler ekiyorum şimdi senin için
köle doğmuş çocuklar için bu şiiri yazıyorum
dudaklarım bir özgürlük türküsüne değiyor
bir süvari yalnızlığıyla geçiyor karanlıktan
gözlerinden sisli bir ışık düşüyor pencereme.

Bir denize adını kazıdım dün
ölümü düşündüm: kuşları, balıkları, çiçekleri
kumsalda yürüdüm, yoksul dünyanın şarkılarını söyledim
dağların bir yanı kardı, nehirlerin bir yanı sel
hiç bitmeyecek bir yolculuğu sürdürdüm kalbinde

Bahçeme çiçekler ekmeliyim senin için
kendi rengiyle menekşeler, beyaz karanfiller
bir vapur kıyıya yanaşmalı, seni taşımalı
bir mavna kokunu getirmeli, bir sandal çocukluğunu
uzakları sana varmak için yıkmalıyım