Ayrılık Şiiri - Özlem Dönmez

Ellerimiz kenetlendi, umutlar düğümlendi,
Geceyle gündüz gibi birbirine karıştık,
Bir olmanın huzuruyla,
Gözlerimizi kapattık hayata, yalnızca biz vardık.

Ama aşk, sadece pembe rüyalardan ibaret değil,
Farklılıklarımız önce küçük bir ayrıntıydı,
Sonra büyüdü, aramızdaki uçuruma dönüştü,
Eleştiriler keskin bir bıçak gibi, her sözcükte bir yara açtı.

Sesler yükseldi, sabırlar tükendi,
Acıtıcı cümleler birikti aramızda,
Sevgi yerini siteme,
Özlem yerini uzaklığa bıraktı.

Hakaretler, kırılan kalplerin sessiz çığlığı oldu,
Aşkımız, yavaş yavaş solan bir çiçek gibi,
Her gün biraz daha can çekişti,
Birlikte aynı odada, ayrı dünyalarda kaldık.

Sonunda ayrıldık,
Ağlayarak, titreyerek,
Gözyaşlarımız, geçmişin izlerini silemedi,
Kollarımıza sarıldık,
Ama sıcaklık yetmedi, soğuk duvarları yıkmaya.

Ve biz, birbirimizi kaybettik,
Sevgiyle başlamış her şey,
Yalnızlıkla son buldu,
Zaman geçti, izler kaldı, ama biz kalamadık.