Ayrılık Şiiri - Ayşe Uçar

biraz efkâr
biraz ayrılık

gece netâmeli
uyku gelir çöker göze
penceremde hercai güller hercai gölgeler
sevda gelmiş oturmuş başa yâr
hasret zor tutuştu gönül çırası
amen yok ayrılığa

söndürür mü uzun uzun yollar aşkın ateşini
söndürür mu yıllar

geçti güz mevsimi
kışın buzlu nefesi ince ince dokundu camlara
kırık bir beyaz gelip oturdu hazan kokulu balkonlara
kuşlar uçup gideli ne kadar oldu bilemem
günler çok hızlı devamlı kovalar
geceyi

gece de mor bir hüzün salkım salkım
salkımlanır

biraz efkâr
biraz ayrılık

şişkin avurtlarından köşegen yıldızları doğurur zaman
duman sarmış dağları başları kar boran
hasretin yolu dik yokuşu külfet
kavuşamamak zül

düşlerimi tırtıklar kuyruğu lanetli gölgeler
vazgeçişler şarkısını fısıldar rüyalar hayaletler
balkon üşüdükçe titrer gölgesi vurur sarı sarı perdelere
eskiden annemin sıcaklığı akardı rengi sararmış
güneşliklerden

şimdi o sıcaklık nerede
şimdi yâr nerelerde kim bilir
her gün buzlu çiçekler açar kalbimde
telef olur yiter gider
kuşlar camlarımda

.........

..............................

409202502:10