Ayrılığın Şiiri Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Nasıl anlatayım bu ayrılığı,
Gecede hilale, ay olmak gibi,
Ha koptu kopacak, gönül tellerim,
Çektikçe gerilen, yay olmak gibi.

Acıtmaz canımı, gönül yarası,
Ne yaz yağmuru bu, ne güz kırası,
Yağmacı Sırtlana, bir diş kirası,
Kudurmuş Arslana, pay olmak gibi.

Bana kıyamaz yar, cana kıyar’da
Belki gelir dedim, sesim duyar’da,
Sayısı belirsiz, bir çok diyarda,
Azasız Muhtarsız, köy olmak gibi.

Gidelim be gönül, gün yürüsün de,
İçimin yağları, az erisin de,
Kırk çeşit sekili, at sürüsünde,
Anasız, Babasız, tay olmak gibi.

Bu ayrılık böyle, koymazdı bana,
Bakın şu başımdan, çıkan dumana,
Dedi kodu neyse, bırak bir yana,
Geçimsiz geline, huy olmak gibi.

Kavruldum bir avuç, közün içinde,
Unuttum sözümü, sözün içinde,
Bir kasa Domates, Üzüm içinde,
En altta kalıp ta, zay olmak gibi.

Kahır oğlan senin, dumanın tüter,
Ne çoğalır derdin, ne de az biter,
Küflenmiş ekmekten, daha da beter,
Kara çaydanlıkta, çay olmak gibi.