Ayrılığın Masalı Şiiri - Nimet Öner

Ayrılığın Masalı

Bir zamanlar
iki yürek aynı göğün altında atardı
Birbirine dokunmadan bile ısınan
aynı rüzgârla savrulan
aynı yıldızın altında dilek dileyen iki yürek
Dünya onlara dar gelirdi
çünkü onlar birbirine sığmazdı

Fakat kader
her destanda olduğu gibi
bir gün ellerin arasına gizli bir hançer bıraktı
O hançer ayrılıktı
görünmezdi ama derin keserdi
Bir sabah
gözlerin uzaklaştı
bir akşam sesin soldu
Ve ben anladım ki
koca bir çağ kapanıyordu içimde

Sen gidince
dağlar bile yerinden oynadı.
Artos’un karı daha beyaz değildi artık
Erek’in rüzgârı daha serin esmiyordu
Denizler suyunu kaybetti
ırmaklar yatağını unuttu
Çünkü senin yokluğun
doğanın bile dengesini bozuyordu

Ben kaldım ardında
bir kaleyi savunan son asker gibi
Duvarlarım çatladı
yüreğimdeki sancı büyüdü
Yine de diz çökmedim
çünkü bilirdim ki
sevmek savaşmaktan daha onurluydu
Senin hatıran
benim için en yüksek bayraktı

Her gece gökyüzüne baktım
Ay senin yüzünü taşırdı
yıldızlar sesini fısıldardı
Benim gecelerim senin gözlerinden doğar
senin susuşlarınla batardı
Bir yıldız kaydığında dilek tutmadım
çünkü dileğim gökte değil
çoktan ellerimden uçup giden sendeydi

Günler aktı çağlar değişti
Krallar tahttan indi şehirler yıkıldı
kervanlar başka yollara düzüldü
Ben hâlâ o ilk günkü gibi
senin kokunu taşırdım üstümde
Bedenim yıkılsa da
yüreğimde senin heykelin vardı
bir aşkın yıkılmayan mabedi gibi

Ve şimdi biliyorum
ayrılık sadece bir yokluk değil
Ayrılık sevdalının kaderini taşımıştı
gözlerinden alınmış bir sonsuzluğu saklanmıştı
Benim destanım işte buradan başladı

Azra Nimet Öner