Ayrılığın Çizgileri

Ayrılığın Çizgileri

bir sigara yakıyorum karanlıkta
dumanı senin yokluğuna karışıyor
bir şehrin en tenha köşesinde
yalnızlığımla el sıkışıyorum

gözlerin hâlâ yanıyor içimde
çıkmaz bir sokağın lambası gibi
ne kadar yürüsem de
bir türlü sönmüyor, bir türlü bitmiyor

kırık saatler taşıyorum bileğimde
her tik-tak senin suskunluğun
her dakikası biraz daha kanıyor
biraz daha uzaklaşıyorsun

geceyi baştan sona dinliyorum
rüzgâr uğulduyor eski bir şarkı gibi
senin sesin sanıyorum önce
ama değil… sadece boşluk fısıldıyor

yalnızlık diyorum,
bazı geceler sokak feneri kadar soğuk
bazı geceler ıslak bir mendil kadar nemli
ama hep sensiz, hep eksik…

ben mi terk ettim seni
yoksa sen mi unuttun beni
bilmiyorum, bildiğim tek şey
ayrılık dediğin, insanın içini kemiren bir kurttur
ve ben çoktan yenik düştüm ona…

ve şimdi biliyorum sevgili,
bu şehir sensiz hep yarım kalacak
ben her köşede seni arayacağım
sen hiçbir sokakta olmayacaksın

geceyi giydim üstüme
zamanı zincir gibi sürüklüyorum
ellerim boş, kalbim paramparça
ve bütün hatıralar — bir mezarlık sessizliğinde

belki bir gün döner misin bilmem
ama dönsen bile bulacağın şey ben olmam
çünkü ayrılık beni senden değil
benden bile kopardı artık…

Halim Yusuf Pilavcı
26.08.2025