“Gözden bir damla düştüğünde
Hüzün bulaşırmış insanın ömrüne”
Sen demiştin bunu bana. Hüzünlerde boğulmayı da,gidişlerinle sen öğretmiştin bana…
Ne zaman gitmeye yeltensen,bulutlanırdı gözlerim. Gözlerini kaçırıp benden,“ağlama” derdin. Vazgeçtin sanır umutlanırdı sana duyduğum tüm hislerim. Keserdim ağlamayı.
Ve bitirirdin cümleni kibarca;
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta