Ve bir tren kalkar ayrılık istasyonundan yalnızlığa doğru giden
Zifiri karanlık gece, saatler aylardan eylülü gösterince
Hüznün sonbaharlarını delerek bir tren kalkar ağır ve aksak
Kollarında gidişinden artakalan vagon dolusu boşluğu hisseden kederli bir adam silueti
Dudaklarında yokluğunun nikotin yenilgisi dururken
Ve bir tren kalkar soğuk bir gece de ansızın…
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta