Gece ve gündüzün birleştiği,tan çizgisinin yıldızları yuttuğu,güneşin yüzüme güldüğü o yerde açıyorum gözlerimi usul,usul.
Kuşların şarkılarını söylemeye başladığı o anda duyuyorum sesini.
Diyar,diyar dolaşan seyyahın heybesinde biriktiriyorum kelamlarımı.
Yek bir ışık gözlerini aydınlatırken çerçevenin, kokuşmuş nefesini üflüyor darağacına
Bu bir idam!
Sessiz bir ölüm.
Sevmezken vedaları,yüreğimde hissediyorum burukluğunu.
Biraz sarsıcı,biraz acı.
Gelişler ve dönüşlerde ki yorgun anılarım.
YÜRÜYORUM
Uzun bir yoldayım gözlerim kapalı yürüyorum.
Defalarca kalktığım idam sehpasının vefasını kokluyorum, korkuyorum ama
yürüyorum.
Tuttuğum soğuk elleri hissediyorum avuçlarımda, boynuma dolanan nefesler ile
Karanlık dünyada yanan yeşil ışığa vermişler adımı.
Benzetmelerin en güzelini de yapsam,yanında noksan kalan bir bencillik var üzerimde.
Adıma yapışan ünik,yanımda halt etmiş sağa sola savrulurken.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!