Aynı uçurumun kıyısında iki hayattık
Aramızda demirden perdeler
İsimler koyuyorduk yaşanmamış günlerimize
Aynı yerinden kırılan
İki taze dal gibiydi kalbimiz
Sesimiz gittikçe güzelleşen bir şarkı
Belki sen de girmiştin bir çıkmaza
Ömrünün en kırılgan çağında
En güzel şiirlerini yazmıştın
Kafanda yarattığın o güzelliğe
Ve böyle bir anda vermiştin kararını
Haydi gönlüm neyim kaldı
Kaybedecek senden başka
Ve böyle bir akşam
Katıp kanının kızılını mürekkebine
Yazdın hiç silinmeyecek destanlarını
Aynı yerden alev alan
İki kağıt parçasıydık
Karalanmış iki defterdik
Tozlu raflarında hayat denilen kütüphanenin
Kalbimin yarısını aradım
Sende atıyordu
Ve sende kanıyordu hiç kapanmayan yaralarım
Ben senden öğrenmiştim sevmeyi
Seni hiç tanımadığım zamanlarda bile...
2003
www.melihcoskun.com
www.blogcu.com/melihcoskun
Kayıt Tarihi : 11.11.2006 17:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sende atıyordu
Ve sende kanıyordu hiç kapanmayan yaralarım
Ben senden öğrenmiştim sevmeyi
yine yüreğe işleyen bir şiir...
çok güzeldi kutlarım..
Sende atıyordu
Ve sende kanıyordu hiç kapanmayan yaralarım
Ben senden öğrenmiştim sevmeyi
Seni hiç tanımadığım zamanlarda bile...''
Şiir kalemine yakışıyor sevgili Melih. Bu da güzeldi. Tebrik ederim kardeşim...
Sevgi ve saygı ile...
Sende atıyordu
Ve sende kanıyordu hiç kapanmayan yaralarım
Ben senden öğrenmiştim sevmeyi
Seni hiç tanımadığım zamanlarda bile... çok güzeldi daha tanımdan hisler yön vermiş kutlarım saygılarımla
TÜM YORUMLAR (3)