Yine akşamdan kalma duygularımla uyandım sabaha. Günün ilk ışıklarıyla içime çöreklenen kaygılarım, acılarım benimle beraber açtı gözünü...
Oysaki ben gecenin en zifiri karanlıklarına hapsetmiştim bütün korkularımı, hatırlamak istemediğim her şeyi ve unutmak istediklerimi birer birer...
Yalancı dostlar, riyakâr arkadaşlar...
Belki de dost, arkadaş olmadılar hiç bir zaman…
Belki de ben buna kendimi hep inandırdım, belki hep olmasını istediğim şeye inandım, inanmış gibi göründüm...
... ve nihayet gelip çattı
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Devamını Oku
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi