İçim içime varlığım mekana sığmıyor
Aklımı kurcalayan, kucaklayan
Zırh gibi saran düşünceler
Eskiden yazmak aklardı yüreğimin karalarını
Kahvemden aldığım sert bir yudum
Kalemin kağıda açtığı her yara
İçimin o en haylaz çocuğunu bir çırpıda alt ederdi
Kaybedeceğini bilerek savaşa giden bir komutan
Yahut kavminin helak olacağını anlayan bir peygamber gibi hissediyorum
Bir şeyler yapmak geliyor içimden ama
Yanan son mum alevinin de zeval olacağı korkusu
Sarılmış yakama bırakmıyor..
Kayıt Tarihi : 22.9.2024 18:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!