Aynalı Dolap Şiiri - Volkan Mollaveisoğlu

/Gün batımı/...

Yağma yağmur,
Her kuru günde.
Bu yaşta,
Neyimize toprak kokusu.
Git başka baharda gel...
Biz daha sararmadık.

Çam ormanlarına,
Toprak kokusu karışmış,
Başın omuzumda.
Uluçınar'a doğru,
Yorgun bakışlar neyimize kadınım..
Biz daha sararmadık.

/Gece/...

Antika işlemeli yüreğimin gıcırtısı,
Uykumu kaçırdı.
Çam ormanlarında,
Hala toprak kokusu.

Kalkıp yatağımdan,
Aynalı dolabın,
Olduğu odaya gitmek.

/Yüzleşme vakti/...

Aynalar hep,
Yılların hatırını sorar.
Nasıl bakarsan bak,
Hergün bir yaş daha göçer.
Erkeklikmi gelir aklına insanın,
Çırılçıplak,
Son baharında gözlerimden,
Başlar yaşlar süzülmeye..

Bu yaşta neyime toprak kokusu,
Ben daha ihtiyarlamadım.

/İtiraf/...

Söz vermiştik kadınım.
Bakmayacaktık aynalara.
Üzgünüm..

Başın omuzumdayken,
Gün batımında,
Toprak kokusu ilişti.
Sen ve toprak kokusu,
Ne acı,
Dayanamadım canım..

Gel birtanem.
Gel siyah beyaz yarim,
Tut ellerimi.

Bak.
Yüzünde göçebe kuşların,
Yorgunluğu belirmiş.
Papatya topladığım saçlara,
Aklar düşmüş.
Yanaklarına sarılar vurmuş.

Gel.
İzlerine inat yılların,
Öpeyim anlından.

/Sabah/...

Meğer ne güzel açarmış,
Gözlerinde gün.
Hala maviler, hala berrak.
Gece susamış sana gözlerim...

Bu yaşta neyimize ölüm.
Biz daha sararmadık kadınım...
İlkbahar bizi bekler...