Aynalara Yabancı Şiiri - Muhammed Yağmur

Kendi yüzümü unutalı çok oldu,
adımı bir başkası sesleniyor artık
ve ben dönüp bakmıyorum.
Gözlerim, tanımadığım bir mevsime bakıyor
—gün ışığına bile
gölgelerin içinden çıkmadan.

Bir fotoğraf albümünde
çocukluğumun gülüşü duruyor hâlâ,
ama aynalar onu iade etmiyor bana.
Parmak uçlarım soğuk camlara değdiğinde
içeriden başka bir ben bakıyor dışarıya,
suskun, kuytuda büyüyen bir yaradan.

Zaman, yüz hatlarımı kendine benzetti;
her kırışık, bir vedanın izi,
her çizgi, yarım kalan bir cümlenin devamı.
Gözlerimin kenarında çoğalan yorgunluk
beni bile ikna etti:
Artık aynalara yabancıyım
ve kendime misafir gibi.