Aynadaki ben., Şiiri - Mehmet Sani Özel

Aynadaki ben
Şehrin neonları, camın ön yüzünde
Canım kendinden habersiz bir ateşin közünde
Ve gölgelerin en arkasında ben
Kapkaranlık zindan

Kavvasın perçemleri. Pençeler
Su buharından tırnak izleri, yılkı yalakları
Hayata tutunmaya çalışan, gök mavisi çizikler
Suya kanar çatlaklar ve göz yaşı kaynakları
Kulum ben Allah’a, sabra aşılanıyorum
Kılıcın kınından çıkacağı ana kilitli
Göz kırpması kadar yaşanılacak
Yaşanan, o sude zaman

Kör kuyuların alacası parıldar
Aldan mora, yanar döner odaklar
Ya yüreğe oturmaya çalışan şüphe!
Yüreğinde kan tutmuş, intikam saklar
Ve ağızlarını açmış, büyük bir iştahla bekler
Kara delikleri yutan kursaklar

Kir, pas, kara kaypak yüzey
Düzün eğri bozunda bir hiç
Müphem, aynadaki ben

Kaderine düşer, yanıp sönen ışıklar
Serçe gagasıyla talihim, ab-ı bahtım
Düş aleminden, fizik ötesinden
Ve gerçeğin orta yerinde ben
Avuçlarımda, (can acıtan)
Tenimi yırtan cam kırıkları
Tırnak altlarında, neolitik zaman
Eklem yerlerimde travmalar
Dilimin ucunda senem
Göz bebeklerimde tan

Perdenin her iki tarafında can
Hem acıyı üreten, hem tüketen
Benî Âdem, aynadaki ben
Bir garip insan

03.05.2009