Bazen üstüme soğuk bir kasvet düşüyor, yorgunum
Yalnızlıklar, sevgisizlikler, ölüm gibi ağır.
Yükselen sesler, çığlıklar, kulaklar sağır...
Birbirine benzeyenler, aynı giyinenler,
Farklı inançlar, farklı Yaratıcılar — aynı düşünceler.
Aynı kokular, aynı yüzler, aynı gözler...
Ben mi unuttum,
Yoksa aynı mıydı mevsimler?
Farklı değil miydi cinsiyetler,
Arka ceplerde taşıdığımız pembe ve mavi kimlikler?
Farklı değil miydi kadın ve erkekler?
Anlamıyorum.
Her şeyi nasıl da unutmuşum...
Kaç gün geçmiş?
Mağarada uyumuşum.
Şimdi anlıyorum:
Hiçbir şey değişmemiş.
Eskiden de aynı elbiseler giyilirmiş
Farklı bedenlere, aynı yüzler giydirilirmiş
O zamanlarda da
Suçlular sokaklarda rahatça gezinirmiş.
Suçsuzlar mı?
Ya sürgün,
Ya da demir parmaklıklar ardında itilirmiş
Tabii ki buna "demokrasi" denirmiş.
Eskiden de
Kadınlar ve bebekler öldürülürmüş.
Unutmuşum ya...
Hiçbir şey aslında değişmemiş.
Kayıt Tarihi : 18.5.2025 00:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!