Ayna Şiiri - Atilla Güler

ne kadar önemli nereye gittiğin
yokluklara açılmış bir evrende
ve kime ne yaptığın
yol alırken hoyrat bir rüzgar yanında

çalıştıkça ulaşmaya ideallerine
ne çok bilinmez çıkar karşına
ve koştukça
ne çok cam kırıkları bırakırsın…ardında

sırça bir saraya oturmuş insanlık
farkında değil
kırarken kırılabileceğinin
gözler de kör
ya da biliyor
da ondan mı yıkmaya çalışıyor köprüleri
pervasız

görülen
önemli olan yıkabilmek
…kurabilmekten daha çok
öyleyse durma yık
…yak
...yok et
nasıl olsa sen değilsin yok olan
iyi de
yok edersen ardı ardına
ne kalır geriye
…ne kalır
senden

'Sen en büyüksün! ' denmesi mi istenen
dinle…bak…çığlık çığlığa tüm evren
“En büyük sensin!
Başka büyük yok! ”
ne kadar sürer bu böyle
…nereye kadar

unutmamalı
yalnızlık hüküm sürer en tepede
ve hep pusuda bekler birileri
bir açık yakalanır bir gün
…mutlaka/ve düşürülür
zaten
çıkardıktan sonra tepeye
aşağıya çekebilmek değil midir amaç …seni

büyülü tepelerin rüzgarı fırtınalar yaratır ruhlarda
ve ne çoktur dalkavuklar etrafında
ama görmezsin
öyle ki
gerçekler bile kaçar senden
farkına bile varamazsın
“EN BÜYÜK” olmanın sarhoşluğu tüm hücrelerinde

sahte bir dünyada yol alır zamanın
bilmezsin ki aslında kullanmaktalar
seni
amaç! basit
ulaşabilmek istenilen hedefe
öyleyse bunun için bas üstüne gitsin
yak! yık! kimin umurunda

der ki bir şarkıda
'Güven bana
Yavaşça yakalayıp bendeki beni
Kendini gör
Ben neysem
Sen de o’sun'

keşke varabilsek farkına
bir aynaya baktığımızın aslında
önyargısız
insanca
dostça
sevgiyle

Atilla ’05 (Düzenleme: 26.10.2006)